நட்சத்திரங்கள் ஆயிரம் இருந்தாலும்,
வானமாகிய நான்
என் பெண் நிலவுக்குத்தான் அடிமை

அடுத்த பௌர்ணமிக்காக ஏங்கும்
நட்சத்திர வானம் போல,
அடுத்த உன்னுடைய சந்திப்புக்காக
ஏங்கும் நான் - உன் காதலன்

உனக்குத் தெரியாமல் போன
உன்னுடைய இன்னொரு
இணைத் தண்டவாளம் நான்,
நீ எங்கு போனாலும்
இணையாகவும் அருகிலும் நானே

உன்னைப்பற்றியோ அல்லது
என்னைப்பற்றியோ பேசினால்
பதில் பேசும் நீ,
நம்மைபற்றிப் பேசினால் மட்டும்
ஏனோ மௌனமாகி விடுகிறாய்

உன்னுடைய மௌனமும்
நமக்குள் இருக்கும் இந்த நீண்ட தொலைவும்தான்,
எனக்கும் நம் காதலுக்கும்
இருக்கும் இடைவெளி.
தொலைவும் மௌனமும் தொலைவது எப்போது?

நான் சரிசெய்வதர்க்க்காகவே
நீ கோணலாய் பொட்டு வைக்கிறாய்,
நான் சரிசெய்கிறேன் என்கிற சாக்கில்
மறுபுறம் கோணலாக்கிவிடுகிறேன்
மீண்டும் சரிசெய்ய நான்தானே வர வேண்டும் !!

எவ்வளவுதான் போரிட்டாலும்
உன் மெளனத்திடம்
என் சொற்கள் தோற்றுத்தான்போகின்றன