அடுத்த பூகம்பத்திற்கு, இன்னும் முப்பதே வினாடிகள்....

முப்பது வினாடிகளுக்கு முன்:

என் இதயத் தண்டவாளத்தை
உன் இரயில் இன்னொரு முறை கடந்து சென்றது
செல்களில் மெலிதாய்ப் பரவியது ஒரு நிலநடுக்கம்
மெதுவாய் எனைக் கடந்து போனாய் நீ

முப்பது வினாடிகள் கழித்து:

வெறும் மூன்றடித் தொலைவுதான்
உனக்கும் எனக்கும்,
உன் தோழி ஒருத்தியிடம்
ஏதோ பேச ஆரம்பிக்கிறாய்.

இனிவரும் பூகம்பளுக்கான
விதை விதைகின்றன உன் செய்கைகள்,
இன்றைக்கு என்ன
ஆகப்போகிறதோ என் மனது

இன்னுமொரு முப்பது வினாடிகள் கழித்து:

மெலிதான உன் விரல் நகங்கள்
மிக மெலிதாய் உன்னிடம் வெட்டுப்படுகின்றன,
என் உயிர் எனும் மரத்தை
யாரோ கோடாரியால் வெட்டுகிறார்கள்

இன்னுமொரு முப்பது வினாடிகள் கழித்து:

முகத்தில் ஊஞ்சலாடும் இரு முடிகள்
வேக வேகமாய், உன் காதோடு அணைக்கப்படுகின்றன
உன் காதல் ஊஞ்சலில்
ஆடும் குழந்தையாகிறேன் நான்

இன்னுமொரு முப்பது வினாடிகள் கழித்து:

அடம் பிடிக்கும் குழந்தையாய் உன் துப்பட்டா,
சரியும் போதெல்லாம், சரி செய்கின்றன உன் விரல்கள்
உன் துப்பட்டாவின் சிறு சரிவில்
என்னில் பெரும் நிலச் சரிவுகள்

இன்னுமொரு முப்பது வினாடிகள் கழித்து:

உன் இரு இமைகளுக்கு நடுவே
மீண்டும் முத்தங்கள் பரிமாறப்படுகின்றன,
உனக்கான என் இதழ்களில் தெரிகிறது
ஏக்கமும், வறட்சியும்

இன்னுமொரு முப்பது வினாடிகள் கழித்து:

முப்பது வினாடிகளுக்கு ஒரு முறை
என்னுள் நடக்கிறது இந்த அழகு பூகம்பம்,
எந்த அளவு கோலில் அளப்பது
உன் அழகையும், என் பூகம்ப அலகையும்?

என் பத்து திசைகளிலும்
நீ என்னும் அழகுதான்,
ஆகமொத்தத்தில் நீதான் 'அழகின் அழகும், அலகும்'